Inspiracja kulturowe...

Artykuł pochodzi z serwisu www.swiatn.pl.
Podziękowania dla Uncle_Mroowa za udostępnienie felietonu naszemu serwisowi.

Inspiracja kulturowe w serii gier "The Legend of Zelda"

Większość społeczeństwa (i nawet nie chodzi tu o Polaków) wciąż traktuje gry wideo wyłącznie jako rozrywkę dla bogatszej młodzieży. Uważam, że jest to błędny pogląd. Gry stają się sztuką, posiadają własne znaki artystyczne, swoich przedstawicieli, gatunki i podgatunki. Jeszcze dziesięć lat temu użycie takiego stwierdzenia mogłoby się okazać hiperbolą albo co najwyżej niezbyt udanym dowcipem. Dziś jednak jest inaczej. Gry rozwijają się bowiem we współczesnych czasach szybciej niż kiedykolwiek wcześniej.

Tak jak książki czy spektakle gry dzielą się na kulturę elitarną i masową. Tytułem należącym do nurtu kultury masowej jest moim zdaniem seria Grand Theft Auto. W niej to gracz uzyskuje przyjemność jedynie przez zaspokojenie swoich najniższych instynktów, takich jak np. "pierwiastek destrukcyjny", który tkwi w każdym z nas. Jest to nic innego jak przemożna chęć obrócenia wszystkiego w pył. Nie przeczę, że być może jest to dla kogoś przyjemnym sposobem spędzaniem wolnego czasu, aczkolwiek ja dziękuję za takie gry.

Czym w takim razie są gry pochodzące z nurtu kultury elitarnej i czy w ogóle takowe istnieją? Kultura elitarna istnieje dla tych, którzy pragną przeżyć "katharsis", czyli duchowe przeżycie. Przyjemność płynąca z samego rozwalania przeciwników jest w mojej opinii domeną prostaków.

Odniesienie tej tezy do gier wideo jest dość ryzykowne. Nie chciałbym obrazić z tego miejsca żadnego miłośnika GTA, ale tak, Wasza gra tu nie pasuje w żadnym wypadku.

Moim zdaniem (i można się ze mną nie zgodzić) dwiema podstawowymi seriami, które można by zaliczyć do nurtu kultury elitarnej to „Final Fantasy” i właśnie „The Legend of Zelda”.

Chciałbym Wam dziś przedstawić niektóre znaki artystyczne zastosowane w tej drugiej serii.

-Zacznijmy od oczywistych odniesień do chrześcijańskiej kultury średniowiecza. Pierwszym i dosyć oczywistym odniesieniem jest postać Gannona. W średniowieczu i wczesnym odrodzeniu diabła wyobrażano sobie jako rogatego potwora z głową świni i kopytami zamiast nóg. Często przedstawiany był z wielką, czerwoną peleryną. Niemal identycznie jak Gannon w grze.

-Wiemy zatem już, że synonimem zła i Szatana jest właśnie wspomniany Gannon. Spróbujmy zatem znaleźć przeciwwagę - Boga. Pozornie nie znajdujemy go, jednak okazuje się, że tylko pozornie.

-Trójmoc (Triforce) - najważniejszy artefakt w grze to trzy trójkąty nałożone na siebie tak, aby same w sobie utworzyły trójkąt. Często przedstawiany jest w kole, z którego wychodzą promienie.

Co ciekawe, w kulturze średniowiecza również znaleźć można pewien trójkąt, często wpisywany w koło otoczone promieniami. Nazywany jest on Okiem Opatrzności Bożej.



-Na powyższej grafice widać, że jeśli byśmy z Oka Opatrzności Bożej usunęli całe oko, uzyskalibyśmy Triforce.

-Jak wiemy trzy kawałki trójmocy symbolizują trzy cnoty, wszystkie do złudzenia przypominające trzy podstawowe cnoty pobożności w średniowieczu:

Męstwo Chrystusowe

*

Siła Janowa (Chrzciciela)

*

Roztropność Maryjna

-Czy to oznacza, że Zelda jest Alegorią Marii, a Link Chrystusa? Niezupełnie. Uważam, że Shigeru Miyamoto tworząc postać Zeldy inspirował się średniowiecznym wizerunkiem Matki Bożej. Myślę jednak, że tworząc postać Linka japoński twórca wzorował się na postaci pewnego banity, którego sława była znana wpierw w Sherwood, potem w całej Anglii, by wreszcie obejść cały świat. Strój wyraźnie by na to wskazywał (chyba nie muszę wskazywać palcem).

-Trójca bogiń może również być odwołaniem do Trójcy świętej (Bóg Ojciec, Syn i Duch Święty).



-Co ciekawe, Trójmoc był, jest i będzie jednym z podstawowych znaków w długiej Historii Japonii. Był on godłem klanu Hojo i tu również możemy doszukiwać się jego rodowodu w grze.

Poniżej macie różne wersje Trójmocy wzięte z japońskiej kultury:



-Teraz mały akcent słowiański: Jak będzie po rosyjsku góra? Gora. A jak będzie góral czy mieszkaniec gór? Goron.

-Idąc dalej tą ścieżką, Przywódcą Goronów w grze jest Darunia. Podobne imię nosił Daruma to japońskie imię Bodhidharmy, indyjskiego buddyjskiego mnicha, który wyruszył nauczać na Wschód. To dzięki niemu mamy w Chinach Buddyzm, dzięki czemu mamy go też w Japonii. Też nazywał siebie Buddą (Budda to w buddyzmie nie tyle założyciel, co tytuł, jak na przykład w chrześcijańskie święty). Przedstawiany był jako nieco otyły, masywny mężczyzna ze srogim spojrzeniem i dziwnym ułożeniem włosów.



-Polecam przejrzeć figurki słowiańskich bożków i porównać je do niektórych bossów (Szczególnie w Majora's Mask)

-Kokiri występują również w japońskiej Mitologii. Bardziej dosłownie przedstawił je Hayao Miyazaki w filmie "Księżniczka Mononoke". Były to małe opiekuńcze duszki lasu, które opiekowały się drzewami i zbłąkanymi podróżnikami.

-Motyw Wróżki pochodzi z "Piotrusia Pana". W wyglądzie głównego bohatera zarówno gry jak i książki możemy dopatrywać podobieństw i domniemanej inspiracji.

Jak widzicie odniesień jest całe mnóstwo. Ja wymieniłem tylko niektóre z nich. Mam nadzieję, że po tym artykule nie macie wątpliwości, co do tego, że Shigeru Miyamoto jest artystą. Sądzę, że można by nawet na ten temat napisać całkiem niezłą pracę magisterską np. z kulturoznawstwa.

Autor: Uncle_Mroowa

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.